وقتی می خواستم برای معالجه به خارج بروم برای کسب اجازه خدمت امام مشرف شدم در آنجا ضمن تعریف ماوقع شب فاجعۀ هفت تیر، عرض کردم بعد از این جریان برای من یک کابوسی پیش آمده و آن کابوس این است که در خواب می بینم اقامۀ نماز شده، همه دارند نماز جماعت می خوانند تا من می روم نماز بخوانم، نماز تمام می شود یا می روم وضو بگیرم، به مجرد اینکه به آب می رسم آن همه آب خشک می شود و این امر روح مرا شدیداً آزار می دهد. شما بفرمایید این کدورت و تاریکی از کجاست؟ امام بدون اینکه لحظه ای فکر کنند فرمودند: «زندگی خود کدورت است. دنیا خود کدورت است».
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 289.
راوی: محمد کیاوش.