ما که در کنار امام بودیم، شبها شاهد تضرّع و گریه و زاری امام در برابر خداوند بودیم. حتی آن شبی که ایشان را به بیمارستان انتقال دادیم و بایستی فردای آن شب مورد عمل جراحی قرار می گرفتند، همچنان مانند گذشته، از خواب بیدار شدند و به نماز شب پرداختند که فیلم نماز شبشان از طریق دوربین مخفی، در معرض دید همگان قرار گرفت، ولی یک قطعه از فیلم را برحسب مصلحت حذف کردند و آن موقعی بود که ساعت گریه و زاری امام در پیشگاه حضرت ذوالجلال رسیده بود و من امیدوارم که این قسمت از فیلم را هم برای مردم عزیزمان پخش کنند که همگان متوجه شوند، آن امام بزرگواری که پدیده ای به نام ترس در سراسر وجودشان نبود، و در برابر جهان استکباری، یکه و تنها می ایستادند و از هیچ کس وحشتی نمی کردند، در سحرگاهان که در برابر خداوند قرار می گرفتند، چنان لرزه براندام مبارکشان ظاهر می شد و اشک می ریختند و با صدا گریه می کردند. گاهی از اوقات که بنا به مصالح و عللی مجبور بودیم در آن وقت از شب نیز، نزدیک امام باشیم، بدون اینکه امام متوجه شوند، شاهد آن حالت روحانی بودیم، یا گاهی ناچار بودیم در همان لحظات برای برخی مسائل پزشکی خدمتشان برسیم، ایشان را در چنان حالت تضرّع و زاری می یافتیم.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 323.
راوی: مسعود پور مقدس.