ساعت دو بعد از نیمه شب بود که من بالای تخت ایشان ایستاده بودم و چشمم به ایشان بود که ملاحظه کردم درست در همان ساعت دو بعد از نیمه شب که امام همیشه برای انجام نماز شب برمی خاست، لبهای ایشان شروع کرد به تکان خوردن و ذکر گفتن؛ بدون آنکه حتی یک لحظه دیروزود شده باشد. و امام نماز شب خود را حتی در آن حالت برگزار کردند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 324.
راوی: محمد رضا کلانتر معتمدی (از پزشکان معالج امام).