چون کاری نداشتم چراغ را خاموش کردم‏

آقای شیخ محمد فرقانی که از جمله ملازمین امام در غیاب آقای حاج شیخ‏‎ ‎‏عبدالعلی قرهی بود در نجف برایم نقل کرد، زمانی که آقای شیخ عبدالعلی به ایران‏‎ ‎‏رفته بود و من افتخار ملازمت امام را داشتم، امام به من توصیه فرموده بود که چنانچه‏‎ ‎‏کسی با من بعد از نماز مغرب و عشا کار ضروری دارد می توانی او را قبل از آمدنم به‏‎ ‎‏بیرونی هدایت کنی. اتفاقاً یک شب بعد از مراجعت امام از نماز جماعت در بیرونی‏‎ ‎‏نشسته بودم که کسی آمد و کار فوری با آقا داشت. من طبق دستور قبلی به اندرون رفتم،‏‎ ‎‏چون اطاق آقا را تاریک دیدم برگشتم. ولی هنوز چند گامی برنداشته بودم که امام مرا‏‎ ‎‏مورد خطاب قرار داده فرمودند: «کاری داری؟» عرض کردم بلی، ولی چون چراغ اتاق را‏‎ ‎‏خاموش دیدم خیال کردم حضرتعالی در خواب هستید و یا در حال استراحت‏‎ ‎‏می باشید. امام در پاسخ فرمودند: «خیر چون کاری نداشتم چراغ اطاق را خاموش‏‎ ‎‏کردم». 

منبع: برداشت‌هایی از سیره‌ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 108.

راوی: آیت الله سید مجتبی رودباری.