امام خیلی مقید بودند که اسراف نشود. یعنی چراغ اتاق مطالعه شان را نمی گذاشتند در غیر وقت مطالعه روشن باشد. چراغ راهرو را روشن نمی کردند. می گفتند: از آن طرف نمی توانم خاموشش کنم روشن می ماند. یک دستمال کاغذی را دو قسمت می کردند و به صورت نصفه استفاده می نمودند. یک لیوان آب را صبح می گذاشتند و تا شب از آب همان لیوان استفاده می کردند. یعنی باقیمانده آب لیوان را دور نمی ریختند، می گفتند: اسراف است. یک چیزی روی آن می گذاشتند و تا شب آب لیوان را می خوردند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 108.
راوی: مرضیه حدیده چی (دباغ).