امام همیشه مقید بودند که نمازها را به جماعت بخوانند و لذا ظهرها و شبها در جماعت فیضیه شرکت می کردند. یکی از روزها که برای نماز تشریف آورده بودند چون وقت نماز نرسیده بود در یکی از حجره ها جلوس فرمودند. یکی از طلاب در حالی که چراغ اتاق را روشن گذاشته بود از اطاق بیرون آمد که در خدمت امام باشد. امام به او فرمودند: «چرا چراغ برق را روشن گذاشتید؟» یکی از آقایان گفت: «می گویند در روشنی اسراف نیست.» امام پاسخ دادند: «بیخود می گویند!»
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 110.
راوی: ندارد.