در نجف وقتی به حرم می رفتیم، امام اجازه نمی دادند حتی یک نفر را از جلوی ایشان کنار بزنیم. حتی وضع به گونه ای بود که یکی دو نفری که همیشه همراه امام بودند، امام برای اینها راه را باز می کردند! یادم می آید شب عید بود. امام به حرم رفتند. حرم خیلی شلوغ بود و من برای اینکه به طرف امام هجوم نشود از جلو دستم را آوردم که شخصی را کنار بزنم، ایشان فوراً دست مرا گرفتند و عقب کشیدند. حتی وقتی ما به کسی اشاره می کردیم که جایش را به آقا بدهد، ناراحت می شدند. اکثر وقتها که امام به حرم می رفتند حرم خیلی شلوغ بود و جا گیر نمی آمد و چون ناراحت می شدند که به کسی اشاره کنیم تا بلند شود و جایش را به ایشان بدهد، نیم ساعت قبل از ورود امام به حرم یک نفر از برادران می رفت و جا می گرفت و تا آمدن آقا مشغول دعا و نماز می شد تا اینکه امام وارد می شدند و جای خود را به ایشان می داد و چون آشنا بود امام چیزی نمی گفتند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 132.
راوی: حجه الاسلام ناصری.