اکثراً به بچه ها نگاه می کنم‏

امام خیلی با عاطفه و مهربان بودند، خصوصاً نسبت به بچه ها خیلی علاقه مند‏‎ ‎‏بودند. با یک بچۀ کوچک مثل همان بچه رفتار می کردند. حتی می گفتند: «من وقتی در‏‎ ‎‏حسینیه می روم اکثراً به بچه ها نگاه می کنم.» گاهی اوقات که می دیدند بچه ها در اثر‏‎ ‎‏فشار جمعیت و گرما ناراحت می شوند، می گفتند: «من خیلی ناراحت می شوم که اینها‏‎ ‎‏را در این شرایط به حسینیه می آورند. اینها صدمه می خورند و اذیت می شوند.» امام،‏‎ ‏بچه های شهدا را اگر نگویم از بچه های خودشان بیشتر می خواستند ولی در حدّ آنها‏‎ ‎‏دوست داشتند.

منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 195.

راوی: نعیمه اشراقی.