در سال 58 که در بیمارستان شهید رجایی بودند، برای استفاده از دستشویی، ایشان را با صندلی چرخدار از راهرو عبور دادیم. در راهرو، مریضهای بیمارستان هم بودند، مریضها، بیمارهای قلبی مادرزاد بودند، دریچه ای بودند، بیماران انسداد رگها بودند، با قیافه های بیمارگونه و این باعث شد که امام، اگرچه در ظاهر نشان نمی داد، ولی وقتی وارد «سی . سی . یو» شدند یک مقدار نامنظمی قلبشان شروع شد. امام تا این حد نسبت به مردمش حساس بود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 221.
راوی: دکتر عارفی.