وقتی که امام برای اولین بار بر مزار فرزندشان نشستند، در حالی که گروه کثیری او را احاطه کرده بودند و نظاره می کردند که قائدی پدر، و پدری قائد بر مزار فرزندی مجاهد چه خواهد کرد، همه دیدند که ایشان به سادگی بر زمین نشستند و انگشتانشان را بر قبر گذاشتند و با کمال اطمینان سوره فاتحه را قرائت نمودند و آنگاه به حاضران فرمودند: «برای مرحوم شیخ محمد حسین اصفهانی هم فاتحه بخوانید» و فرمودند که برای فرزند شهیدشان از خداوند متعال طلب مغفرت نمایند. حضار اظهار داشتند که آن شهید آمرزیده است. امام از کنار مزار برخاستند و در حالی که همه در فقدان فرزند ایشان، بلند بلند گریه می کردند، آرام و استوار به خانه برگشتند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 250.
راوی: حجه الاسلام حمید روحانی.