یادداشت

در گرفتاریها تنها کسی بود که آرامش داشت‏

کسانی که با امام ارتباط داشتند به خوبی این مساله را لمس می کردند که ایشان از‏‎ ‎‏نفس مطمئنه برخوردار بودند و از این رو در وجود خود آرامشی داشتند که باعث می شد‏‎ ‎‏ در هیچ شرایطی دچار اضطراب نشوند. همه می دانند که انقلاب اسلامی از همان‏‎ ‎‏ روزهای اولی که پایه گذاری می شد تا سالها بعد از پیروزی آن، دچار فراز و نشیبهای‏‎ ‎‏بسیاری شد و دشواریهای بسیاری را پشت سر گذاشت. در جریان این دشواریها بسیار‏‎ ‎‏کسان دچار اضطراب و آشفتگی می شدند، اما تنها کسی که همواره آرامش خود را‏‎ ‎‏حفظ می کرد، امام بودند. ‏‏‏بعضی اوقات کسانی که از شدت گرفتاری و ناراحتی دچار یاس و پریشان حالی‏‎ ‎‏می شدند، خدمت ایشان می رفتند و می پرسیدند که به طور مثال فلان مشکل را چه باید‏‎ ‎‏کرد. امام با آرامش باطنی و صفایی که از خصوصیاتشان سرچشمه می گرفت‏‎ ‎‏می فرمودند چیز مهمی نیست. و واقعاً مشکل برطرف و قضیه حل می شد. ‏‏‏واقعیت این بود که بیشتر افراد که به خدمت امام می رفتند، با اضطراب و ناراحتی‏‎ ‎‏خیال می رفتند، اما آرام و آسوده از نزدشان برمی گشتند. مسوولان محترمی که در ارتباط‏‎ ‎‏با کار خودشان دیدارهای بسیاری از امام داشتند این امر را تایید می کنند. من نیز خودم‏‎ ‎‏هرگز حالتی خلاف آنچه عرض شد ندیدم. در سخت ترین و پیچیده ترین شرایط در‏‎ ‎‏ایشان آرامش درونی و حقیقی وجود داشت به دلیل وجود همین آرامش بود که‏‎ ‎‏می توانستند بر دیگران تاثیر بگذارند و آنها را امیدوار بکنند. 

منبع: برداشت‌هایی از سیره‌ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 276.

راوی: آیت الله ابراهیم امینی.



در گرفتاریها تنها کسی بود که آرامش داشت‏؛ 11 دی 1278

دیدگاه ها

نظر دهید

اولین دیدگاه را به نام خود ثبت کنید: