بعضی مواقع حوادث آن قدر پیش ما بزرگ جلوه می کند که ما واقعاً دست و پای خود را گم کرده و با عجله و شتاب آنها را به امام انتقال می دهیم و ابتدا تصور می کنیم که امام الان شتاب زده و سراسیمه برمی خیزند و به این طرف و آن طرف می روند، ولی علی رغم این تصور، می بینیم امام آنقدر آرام با آن مسایل برخورد کرده اند که بعد از آن تصور فراموشی موضوع می رفت. نیز در برخورد با حوادث گاهی زمین و زمان می خواست بر سر اندیشه ما خراب شود و خیال می کردیم اگر این موضوع را به امام گزارش کنیم امام به راه می افتند ولی دیده ایم که حوادث با همه عظمتشان همانند قطره ای در زمین گسترده اندیشه و اطمینان امام فرو رفته و محو شده اند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 284.
راوی: حجه الاسلام انصاری کرمانی.