امام یک وقار و طمانینه و هیبت خاصی داشتند و در عین حال بسیار متواضع بودند. بیشتر اوقات ساکت بودند و کم حرف. سعی می کردند به حد ضرورت صحبت کنند و حرفهایشان بسیار حساب شده و بسیار موزون و کوتاه بود. در غیر جلسات عمومی که سخنرانی می کردند، کمتر حرف می زدند، و بیشتر فکر می کردند. در تمام حالاتشان در حال فکر کردن بودند، و از اوقاتشان حداکثر استفاده را می کردند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 321.
راوی: حجه الاسلام امام جمارانی.