در طول مدت سالهایی که در جماران صبحها خدمت امام می رسیدیم و هر روز مابین بیست الی پنجاه دقیقه مشرف بودیم هیچ گاه به یاد ندارم که حتی یک کلمه غیر ضروری از امام شنیده باشم. سوالها از خدمتشان بسیار سنجیده بود ولی در عین حال امام در پاسخ بسیاری از سوالها سکوت می کردند و گاهی هم پاسخ، یک نگاه و یا یک اشاره دست یا یک کلمه و گاهی یک جمله بود و احیاناً تلفیقی از دو یا چند شیوه مذکور توام با تبسم یا اخم. البته با امور دیگری مانند لحن و آهنگ صدا که به حسب مواردی می توانست دقیقاً بیانگر میزان بی اعتنایی یا تاکید و اهتمام در نظر مبارک ایشان باشد.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 321.
راوی: حجه الاسلام رحیمیان.