وقتی امام به مدرسۀ فیضیه تشریف می آوردند و یا در مجامع دینی که به مناسبتهایی تشکیل می شد شرکت می کردند، رفتارشان طوری انسان را جلب می کرد که آدم دلش می خواست همیشه به ایشان نگاه کند. ایشان چنین حالتی داشتند. روحانیت خاصی داشتند که اگر کسی هم با ایشان آشنا نبود، در همان برخوردهای اول این روحانیت را احساس می کرد.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 323.
راوی: آیت الله امامی کاشانی.