چرا قبل از وقت، مرا می خوانید؟‏

در طول این نه الی ده سالی هم که امام در جماران تشریف داشتند، یکی از‏‎ ‎‏آقایانی که مامور امور مالی ایشان بودند و باید هر روز صبح به این امر رسیدگی‏‎ ‎‏می کردند می گفتند: ایشان هر روز راس ساعت مقرر آماده پذیرفتن ما بودند. چنانچه‏‎ ‎‏اگر روزی به خاطر عدم شرایط مساعد به موقع به حضور ایشان نمی رسیدیم، امام‏‎ ‎‏پنج دقیقه بعد از موعد مقرر زنگ اتاق مربوطه را به صدا درمی آوردند و آنان را برای‏‎ ‎‏حضور دعوت می کردند. ‏‏در ملاقاتهای عمومی گاهی بعد از آماده شدن ایشان، به دلیل حد نصاب‏‎ ‎‏نرسیدن تعداد ملاقات کنندگان مستلزم چند دقیقه انتظار برای به حد نصاب رسیدن بود‏‎ ‎‏که با فزونی یافتن مدت انتظار به ده دقیقه تبدیل می شد، امام نسبت به نامنظم بودن‏‎ ‎‏برنامه های ملاقات لب به اعتراض می گشودند و می فرمودند: «چرا قبل از‏‎ ‎‏فراهم ساختن مقدمات ملاقات مرا به محل ملاقات فرامی خوانید؟» و یا اگر در‏‎ ‎‏ملاقاتهای خویشان، افراد در زمان معین برنمی خواستند و وقت بیشتری را پر می کردند‏‎ ‎‏با اعتراض ایشان مبنی بر اینکه، «باید مطابق ظرفیت زمانی افراد وقت صرف کنید نه‏‎ ‎‏بیشتر و نه کمتر»، روبرو می شدند. 

منبع: برداشت‌هایی از سیره‌ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 346.

راوی: حجه الاسلام امام جمارانی.