معمولاً انسان پیر که می شود و عمری از او می گذرد و فعالیت ذهنیش کاهش پیدا می کند و مطلب را دیر دریافت می کند، ولی امام به هیچ وجه این حالت را تا دقایق آخر عمر پربرکت خود پیدا نکردند. هر روز که با ایشان روبرو می شدم احساس می کردم از نظر سرعت انتقال و برخورد با مساله، با وجود کهولت سن، مثل یک جوان بیست و دو ساله بودند در وهله اول، در موقع گزارش زیاد توضیح می دادم، به زودی متوجه شدم که نیازی به این توضیحات نیست، از این روی مسایل را تلگرافی و فشرده خدمتشان مطرح می کردم. دریافتهای ایشان هم بسیار دقیق و عمیق بود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 363.
راوی: میر حسن موسوی.