امام به حدی در مصرف وجوهات و بیت المال احتیاط می کردند که برای خرید یک پنکه برای منزلشان در نجف فریاد می زدند که مرا به جهنم نفرستید و اجازه نمی دادند که همسرشان برای فرزند شهیدش یک تلفن به ایران بزند، آن هم شب یا چند شبی پس از شهادت فرزندش که می خواست احوالی از بچه هایش، که در ایران ساکن بودند، بپرسند. امام این را خلاف شرع می دانستند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 391.
راوی: سید احمد خمینی.