امام پس از درگذشت آیت الله حائری، به درس هیچ کس نرفتند و به تدریس اشتغال جستند. برای تکمیل مراتب فقه و اصول، با فضلای بزرگ حوزه بحث مشترکی داشتند و سالها در بحث مشترکی که به وسیلۀ مرحوم آیت الله صدر و آیت الله زنجانی منعقد بود، شرکت کرده و می فرمودند: «روزی از مباحثه، نوعی تندی میان من و مرحوم آیت الله زنجانی رخ داد من به خاطر کبر سن و عظمت مرحوم زنجانی، دست او را بوسیدم».
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 242.
راوی: آیت الله جعفر سبحانی.