یادم می آید هنگام رفتن به حرم، در اواسط راه و در کوچه به امام برخورد کردیم و چون دوست داشتیم که همراه ایشان باشیم، پشت سر ایشان به طرف حرم مطهّر حرکت کردیم امام وقتی متوجّه حضور ما شدند، ایستاده و فرمودند: «آقایان فرمایشی دارند؟» گفتیم: «نه! عرضی نداریم، فقط دوست داریم که همراه شما باشیم و از این کار لذّت می بریم» فرمودند: «شَکر الله سَعْیَکُم. من از این کار شما تشکّر می کنم شما آقا هستید، طلبه هستید. محترم هستید، من دوست ندارم که شخصیّت شما با دنبال من حرکت کردن کوچک شود. شما به راه خودتان بروید و من هم براه خود می روم».
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 266.
راوی: حجه الاسلام عبائی خراسانی.