مرحوم آیت الله سید مصطفی می گفتند: «پس از دو ماه که امام در ترکیه، به بورسا محبوس بودند، وقتی خدمت ایشان رسیدم، دیدم امام پرده های اتاق را در این دو ماه کنار نزده اند، یعنی دو ماه در اتاقی به سر برده اند و بیرون را تماشا نکرده اند. گفتم چرا این کار را نکردید، امام در جواب فرمودند: «برای چه این کار را بکنم؟» برای ایشان این مسایل مطرح نبود، بیرون برای ایشان تماشا نداشت. من از ایشان خواستم که پرده ها را کنار بزنم. امام به خاطر من موافقت کردند، و بعد از دو ماه امام منظره بیرون را که بسیار وسیع و گلکاری بود دیدند» و این نشان دهندۀ حالت روحی امام بود که زندان و تبعید برای ایشان مفهوم ندارد.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 268.
راوی: حجه الاسلام اشراقی.