امام به ما اجازه داده بودند در هر وقت از شب با یک «یاالله» گفتن خدمتشان برسیم. گفته بودند: «وقتی شما با من کار دارید فقط «یا الله» بگویید و بیایید». وقتی ما «یاالله» می گفتیم، منتظر می شدیم که ایشان بگویند: «بسم الله»، آن وقت وارد می شدیم و آن مراقبتی که باید می کردیم، انجام می دادیم و بر می گشتیم. من در تمام این اوقات استثنایی، ندیدم که ایشان اخم بکنند یا روی ترش به ما نشان دهند، بلکه با کمال خوشرویی ما را می پذیرفتند و این حاکی از نهایت صبر و شکیبایی ایشان بود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 284.
راوی: دکتر پور مقدس.