امام روح بسیار لطیفی داشتند. در وجودشان ریزه کاریهای اخلاقی خاصی وجود داشت که در کس دیگری دیده نمی شد. من چندین سال معمولاً بعد از درس از مسجد سلماسی در خدمت امام به منزلشان می رفتم و سوالهایم را می پرسیدم و ایشان نیز جواب می دادند. در این چند سال هرگز نشد که برخورد امام گویای این باشد که حاضر به جواب دادن نیستند. و البته کار من هم، کار یک روز یا دو روز نبود، تقریباً بیشتر روزها من به دنبال امام حرکت می کردم، چه آن روزهای اولی که در درسشان شرکت می کردم و چه روزهای آخر. برای یک بار هم نشد که ایشان قیافه شان را طوری کنند که گویای این باشد که خوششان نمی آید من به دنبال سرشان بروم و مطلب بپرسم.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 285.
راوی: آیت الله صانعی.