گاهی ما مطلبی را می گوییم اما واقعاً فکر نمی کنیم که غیبت است مثلاً یک دفعه کسی از افراد خدمتکار منزل امام کاری کرده بود که کار درستی نبود و ایشان را گرفتند و به زندان بردند. این خبر را من شنیده بودم که فلان کس را به دلیل فلان جرم زندان برده اند و الان هم در زندان است... روزی من این مطلب را به خواهرم می گفتم البته او از من پرسید که با فلان کس کار می کنم که من گفتم دیگر نیست و اینجوری پیش آمده. تا من آمدم بگویم امام گفت: «غیبت است.» گفتم: آخر ایشان کارشان علنی بوده و الآن هم زندان است. گفتند نه او یک کاری کرده و وظیفۀ آنها این بوده که او را زندان کنند ولی شما نباید آبرویش را جای دیگری بریزید. امام یک چیزهایی را غیبت می دانند که ما معمولاً غیبت نمی دانیم.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 301.
راوی: زهرا مصطفوی.