وقتی امام به نجف وارد شدند علی رغم احاطه فوق العاده ای که بر مسایل فلسفی و معقول داشتند ترجیح دادند که اولین درس را به اصرار دوستان و شیفتگان از فقه شروع کنند. امام برای اینکه در حوزه نجف حساسیتهایی به وجود نیاید از گفتن درس و پرداختن شهریه و دامن زدن به مسایلی که غالباً شخصیتهای بالای حوزه برای خودشان ایجاد می نمایند پرهیز کردند. امام به عنوان مهمانی موقت و زائری که فعلاً توفیق زیارت اعتاب مقدسه نصیب ایشان شده است رفتار می کردند. تا اینکه بعد از مدتی به دلیل مراجعات زیادی که خدمت ایشان می شد و جمع شدن مقدار زیادی از وجوهات، تشخیص دادند که مناسب است شهریه بدهند و برای اولین بار در تاریخ حوزه نجف تبعیضی را که در تقسیم شهریه حاکم بود ملغی کردند. چون در حوزه نجف طلاب ایرانی و شاید عراقی را به عنوان نسل برتر می شناختند و طلاب غیرایرانی و غیر عرب مانند طلاب پاکستانی، هندی و افغانی را نسل دوم حساب کرده و به آنها شهریه کمتری می دادند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 307.
راوی: حجه الاسلام دعایی.