امام در کارهایی که به خودشان مربوط بود خیلی گذشت داشتند. من شاهد بودم که افرادی می آمدند و توهین می کردند. شدید توهین می کردند اما در ایشان هیچ حالت خشونت یا تندی ظاهر نمی شد. مثلاً یکی از بستگان (حرف مربوط به خیلی سال پیش است، من هنوز منزل ایشان بودم.) سر سفره شام بودیم که روی مساله ای عصبانی شد. چنان از جا بلند شد که ما فکر کردیم رفت طرف امام که ایشان را مثلاً کتک بزند. ولی امام هیچ عکس العملی نشان ندادند، البته او این کار را نکرد، فقط هجوم برد و خودش نیز متوجه شد و برگشت اما امام آرام همین طور که نشسته بودند سر سفرۀ شام هیچ برخورد یا حالت خشم یا عکس العملی از خود نشان ندادند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 331.
راوی: زهرا مصطفوی.