علی امینی نخست وزیر شاه در سال 1340 در دوران قدرت و صدارت خویش به قم شتافت و با عالمان بزرگ یکی پس از دیگری دیدار کرد. آنگاه که به حضور امام بار یافت با دستاویز باز کردن بند کفش لحظه هایی در کفش کن اطاق درنگ کرد تا شاید امام را که در درون اطاق نشسته بودند ناگزیر کند که از جای خود برخیزد و به او احترام بگذارد! ولی امام بدون کوچکترین توجهی نسبت به نامبرده سر جای خویش نشست و هنگام ورود و نشستن او نیز، هیچگونه حرکتی نکرد و بدون اینکه به نامبرده مجال سخن دهد، سخنان عتاب آمیز و تندی دربارۀ قانون شکنی ها و خلافکاریهای دولت بر زبان راند. علی امینی که برای فریب کاری و نیرنگ بازی به نزد امام رفته بود، در برابر برخورد قاطع و توفندۀ امام به کلی خود را باخت و بدون اینکه رخصت زبان بازی و پشت هم اندازی بیابد از نزد امام رفت.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 45.
راوی: حجه الاسلام سید حمید روحانی.