امام در ماجرای انجمنهای ایالتی و ولایتی چند گونه کار می کرد: ا_ صدور اعلامیه امام با اعلامیه هایشان خیلی از جریانها را افشا و حقایق را روشن می کردند، به طوری که وقتی کسی آن اعلامیه ها را می خواند واقعاً از آنچه داشت انجام می گرفت. احساس خطر می کردند. 2_ علاوه بر این، اعلامیه های امام از موضعی کاملاً عالمانه و فقیهانه و قوی صادر می شد و حماسۀ علمی و فقهی و حکومت شرعی را در اذهان بیدار و زنده می کرد. امام در یکی از این اعلامیه ها به عَلَم نخست وزیر وقت که گفته بود لایحۀ انجمنهای ایالتی و ولایتی خلاف شرع نیست، از موضع بالا و قوی خطاب کرده بودند که اگر شما نمی دانید که این کار خلاف شرع است به قم بیایید و از متخصصین که ما هستیم بپرسید تا به شما بگوییم که این کارخلاف شرع هست یا نیست. این حالت، این ابهت و این موضع بالا و قوی امام در اعلامیه ها و سخنرانیها موجب می شد که احساس محوریت و مسوولیت در امر و نهی اسلامی و مذهبی در دل علما زنده شود و آنها را به هیجان آورد.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 62.
راوی: سید علی خامنه ای.