پس از فاجعه فیضیه که افراد مجروح دست و پا شکسته را به منزل امام می آوردند در منزل غوغای عجیبی بر پا شده بود همه گریه می کردند و اشک می ریختند ولی امام این منظره های تاثرآور را می دید و مصمم حرف می زد و هیچ اشک نمی ریخت حتی من شاهد بودم که چند نفر از مجروحین را که وضعشان از همه بدتر بود کنار امام نشانیدند آنها بدنهای سیاه شده و دست و سرهای شکسته خود را به امام نشان دادند ولی امام دستشان را فشرد و به آنها فرمود من به شما تهنیت می گویم که این حادثه برای شما رخ داد و شما در راه خدا این صدمه ها را خوردید.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 75.
راوی: مهدی کروبی.