بعد از آن کماندوها عده ای از آقایان و طلبه ها را از بالای پشت بام مدرسۀ فیضیه به پایین انداختند، یکی از آنها را که سیدی طلبه بود به همین منزل قدیمی امام که بعدها محل سکونت آیت الله پسندیده بود، آوردند و جریان را هم به امام گفتند. ایشان به بالای سر این سید آمدند و نشستند و فرمودند: «آقا! حالتان چطور است؟ کجایتان درد می کند؟» بعد به ایشان دلداری دادند که: «غصه نخور، ناراحت نباش!» و بلافاصله دستور دادند که این طلبه سید را به بیمارستان ببرید.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 77.
راوی: حجه الاسلام علی اکبر مسعودی.