پس از جریان انجمنهای ایالتی و ولایتی که حاکمیت وقت فیضیه را درهم کوبید و طلبه ها را شهید کرد، برای مدتی از سوی امام اطلاعیه ای منتشر نشد. ایشان حتی در جلسه های دیگر عالمان شرکت نمی کردند. سر و صدا به راه افتاد و عده ای حتی از دوستان و علاقه مندان امام این سوال را مطرح کردند که چرا امامی که مبارزه را آغاز کرده است، آن را ادامه نمی دهد. پس از مدتی معلوم شد که امام می خواستند که با آقایان علما اتمام حجت کنند که اگر تا حالا مبارزه با دولت بود، از این پس مبارزه با شاه است. و مبارزه با شاه خطرناک است. آیا حاضرید که جانتان را به خطر بیندازید؟ راه من، مبارزه با شاه است. بعضی از آقایان می گفتند: «چگونه می شود با شاه مبارزه کرد؟» به همین دلیل در چهلم شهدای فیضیه اطلاعیۀ مهمی انتشار ندادند. اما در همان زمان اطلاعیه معروف منتشر شد مبنی بر اینکه شاه دوستی یعنی آدمکشی و کشتن طلبه ها، شاه دوستی یعنی غارت اموال ناچیز طلبه ها، شاه دوستی یعنی کتابسوزی. لبۀ تیز این مبارزه با هدف اصلی اطلاعیه، متوجه سلطنت و شخص شاه بود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 86.
راوی: آیت الله صانعی.