مرحوم آیت الله حکیم طی ی پس از اظهار همدردی و تاسف از جنایات رژیم، علما را دعوت نموده بود که به عتبات عالیات (نجف اشرف) مهاجرت نمایند. شاه پیش از آنکه تلگراف به مراجع تسلیم بشود، هیاتی را مرکب از رئیس شهربانی، رئیس ساواک و فرماندار قم مامور ساخت تا اولتیماتومی به امام تسلیم نمایند. هیات مزبور به منزل ایشان رفتند ولی امام اجازه ملاقات ندادند. آنها اصرار کرده و گفتند از طرف شاه آمده ایم، ایشان جواب دادند به همین جهت که از طرف شاه می خواهید با من ملاقات کنید، از پذیرفتن شما معذورم. آنها پس از آنکه تلاش خود را بی ثمر دیدند به منزل آقای شریعتمداری رفته پیام شاه را به شرح زیر به ایشان تسلیم نمودند تا ایشان به امام ابلاغ نماید: «تلگرافی از آیت الله حکیم به دست شما می رسد که شما را به خارج شدن از ایران و رفتن به نجف اشرف دعوت کرده است. اگر بخواهید بروید دولت وسایل رفتن شما را فراهم می کند ولی اگر بخواهید روی آن تلگراف سر و صدا راه بیاندازید، کماندوها و زنان هر جایی را به خانه های شما می ریزیم، شما را می کشیم، نوامیستان را هتک می کنیم و خانه هایتان را غارت می نماییم. این پیام همایونی جدی است و جنبۀ صرفاً تهدیدی ندارد. » تلگراف روز بعد تسلیم مراجع شد و آنان پس از مشاوره مصمم شدند که باید از سنگر اسلام و قرآن دفاع نمایند و ترک ایران به صلاح اسلام نیست و تلگراف به اینگونه از طرف امام پاسخ گفته شد: «ما تکلیف الهی خود را انشاءالله ادا خواهیم نمود و به إحْدَی الحُسْنین نایل خواهیم شد، یا کوتاهی دست خائنین از حریم اسلام و قرآن و یا جوار رحمت حق جل و علا. انی لا اری الموت الاسعاده والحیوه مع الظالمین الابرما».
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 89.
راوی: ندارد.