در همهٔ مراحلی که امام مجبور می شدند با گروهها، افراد و جنایات آنها برخورد قاطع داشته باشند، می دیدم که در هنگام برخورد با چه سختی و مصیبتی از حادثه صحبت می کردند. ایشان هیچگاه از برخوردشان با دشمنان با شادی و نشاط یاد نکردند. روزی که یک فرد یا یک گروه از دریای مواج و خروشان امام و امت جدا می شد اولین کسی که از این جدایی اشک حسرت و نگرانی می ریخت امام بود.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 200.
راوی: حجه الاسلام انصاری کرمانی.