تیمور بختیار کوشش می کرد به ملاقات امام بیاید. حتی یکشب که خدمت آیت الله خوئی برای عرض تسلیت بمناسبت فوت فرزندشان که در تصادف بین راه نجف، بغداد جان سپرده بود رسیده بود. نامه ای به منزل امام فرستاد و از ایشان وقت خواست، امام جواب رد دادند و او را نپذیرفتند، او سخت متاثر شد و یادآور شد که به منزل مراجع همه طبقات مردم حتی غیرمسلمانها آزادانه مراجعه می کنند و تعجب است که حضرتعالی مرا نمی پذیرید. سرانجام مجبور شد به همراه استاندار وقت کربلا، آقای شبیب مالکی که در آن زمان دبیر کل جامعه حقوق دانان عرب بود بدون خبر قبلی باصطلاح سرزده محضر امام را درک کند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 229.
راوی: حجه الاسلام دعایی.