امام احتیاطشان در قضیه وقف و اوقاف خیلی زیاد بود به حدی که حتی اجازه نمی دادند در یک مورد موقوفه دیناری برخلاف نظر واقف آن وقف نامه مصرف شود و با اینکه یک اجازه کلی در امر ولایت این سازمان به بنده محول فرمودند، در عین حال ما با توجه به آن نظرات و احتیاطات امام در امر موقوفات جرات این را نداشتیم بیاییم و یک تصمیم یا برنامه ریزی که چارچوب وقف نامه ها را بهم می زند، بگیریم. ما از خلال فتوای امام اینجور استنباط می کردیم که به هیچ وجه نباید به چارچوب وقف نامه ها لطمه ای وارد شود، اما در آن حدی که می توانستیم از امام اجازه ای در امور مربوط به موقوفات و بعضی از تبدیل به احسن ها و بعضی از فروش موقوفات بگیریم، ایشان یک مقدار دستمان را در امر حکومت باز می گذاشتند. یک موردی را یادم هست از امام پرسیدیم: آقا در مورد موقوفات که در کنار خیابان است و یا تعریض خیابان شامل آن می شود، ما چه کنیم؟ امام فرمودند: خوب نظام یک مملکت نیاز به جاده و خیابان دارد و باید تعریض شود، لذا بنابراین شما می توانید پول آن موقوفه را که به تعریض خیابان افتاده از شهرداری بگیرید و جای دیگری ملکی بخرید. و این نشان دهندهٔ این بود که امام در امر حکومتی نظر وسیعی دارند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد چهار، صفحه 376.
راوی: حجه الاسلام امام جمارانی.