در سالهای پایانی حکومت رضاخان که فشار و اختناق پلیسی بیش از گذشته بود، امام در مدرسۀ فیضیه درس اخلاق می گفتند. در همین درس بود که بارها تاکید می کردند هر کس بخواهد در این عصر مومنی را زیارت کند که شیاطین تسلیم او هستند و به دست وی ایمان می آورند، مسافرتی به شهر ری نموده و بعد از زیارت حضرت عبدالعظیم(ع)، آقای بافقی را زیارت کند. گاهی هم این شعر معروف را می خواندند:
«چه خوش بود که برآید به یک کرشمه دو کار
زیارت شه عبدالعظیم و دیدن یار»
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 3.
راوی: ندارد.