پس از رحلت آیت الله بروجردی به مدت یک هفته، خدمت امام در امامزاده قاسم بودیم. ایشان اظهار می کردند: «نظر من که اصرار داشتم آیت الله بروجردی به قم بیاید این بود که قبل از آمدن ایشان دو سه تا از آقایان نظیر آیت الله خوانساری ـ آیت الله حجت و آیت الله صدر بودند، ولی یک شاخصی که قدرتی برای روحانیت محسوب شود، وجود نداشت. گذشته از اینها آن جامعیتی که آیت الله بروجردی داشتند در بقیه نبود، چون ایشان روحیه ای داشتند که می توانستند بر این زمامدارها حکومت کنند. یک روز بختیار آمده بود آنجا، علما هم ردیف نشسته بودند؛ بختیار روی یک پله نشسته و پایش را دراز کرده بود. مرحوم آیت الله بروجردی به او فرمودند: «در محضر علما مودب بنشین.» این روحیه در دیگر آقایان به این صورت نبود». و در مورد یکی از آقایان می گفتند: «ایشان اصلاً از یک پاسبان کناره گیری می کند، چه رسد به اینکه بخواهد بر یک دولتی حکومت کند و چون این روحیه در مرحوم آیت الله بروجردی بود من فشار آوردم ایشان از قدرتشان استفاده کنند تا حکومت اسلامی تشکیل بشود، تا بتوانیم رژیم را سرکوب و یا لااقل کنترل کنیم».
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 18.
راوی: آیت الله شهید محلاتی.