به خاطر دارم در سال 1330 زمان مرحوم آقای بروجردی که تب انتخابات مجلس شورای ملی بالا گرفته و حوزه های انتخاباتی میان طرفداران مصدق و شاه تقسیم شده بود و هیچ کدام از کاندیداها مورد رضایت فضلا نبودند، یکی از دوستان، به نام آقای شیخ اسدالله نوراللهی در جلسۀ درس از امام خواست که به مساله انتخابات وارد شوند و وکلای مومن و متعهد را معرفی کنند و یا لااقل برای قم یک وکیل مناسب در نظر بگیرند. ایشان پس از اعتذار، یادآور شدند که «فعلاً وظیفۀ من درس گفتن است و بس».
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 20.
راوی: آیت الله جعفر سبحانی.