سال 1332 شمسی که در منزل حضرت آیت الله العظمی بروجردی در ایام فاطمیه مجلس عزا اقامه می شد، امام را می دیدم که در میان طلاب متوسط کمی دورتر از مرحوم آقای بروجردی بسیار فروتن و مودب جلوس می فرمودند. در این مجلس مرحوم تربتی منبر می رفت. در طول این مدتی که به مجلس می رفتیم می دیدیم امام از آغاز تا پایان مجلس، به طور دو زانو و بسیار مودب نشسته بودند و به روضه گوش می دادند و این برای من عجیب می نمود که چرا ایشان نزدیک مرحوم بروجردی جلوس نمی فرمودند و همچون یک مستمع عادی در میان طلاب جوان با آن همه حرمت و قداستی که در حوزه داشتند متواضعانه در این مجلس با طلاب گمنام همنشین بودند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 22.
راوی: حجه الاسلام محمد باقر حجتی.