از خصوصیات درس و مباحثه امام با دوستانشان در ایام طلبگی، بیان بسیار ساده و روان ایشان بود. امام در مباحث به بعضی از احتیاطات اعتنایی نداشتند. مثلاً از نکاتی که بین فقها مطرح است این است که در مراسم حج طواف کننده به هنگام طواف باید مواظب باشد که در آن ازدحام شانۀ چپ او موازی خانه کعبه باشد و منحرف نشود، ولی امام اصرار داشتند که این احتیاطها نباید انجام شود. لازم نیست مردم را در آن حال عبادت و معنویت به این مساله متوجه کنیم. شانه چپ طواف کننده عرفاً باید به طرف کعبه باشد و اینقدر دقت لازم نیست. یا در مساله روزه که بعضی می گفتند اگر کسی با یک چوب کبریت خلال کند و آن را دوباره به دهان برگرداند و رطوبت آن را فرو برد روزه اش باطل است. امام می فرمودند: «مگر یک چوب کبریت چقدر از دهان رطوبت می گیرد و چقدر از رطوبت آن باقی می ماند که اگر دوباره به دهان برده شود، خوردن و آشامیدن حساب شود.» امام معتقد بودند اینگونه احتیاطها انسان را به وسواس می کشاند و از واقع بینی باز می دارد.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 75.
راوی: آیت الله حسین بدلا.