امام معتقد بودند شاگرد باید سر درس اشکال کند، و اگر سر درس اشکال نمی شد، می فرمودند: «مگر مجلس ختم است که همه ساکت هستید؟!». در عین حال اگر اشکال و جوابی، بیش از دو یا سه بار تکرار می شد جلوگیری می کردند و می فرمودند: «مگر تعزیه خوانی است که تو بگویی من جواب بدهم؟!» در این باره می فرمودند: «درس مرحوم حاج شیخ این اشکال را داشت که حاج شیخ گاه مطلبی را عنوان می کرد، شاگردان اشکال می کردند و این اشکال و جواب آنقدر طول می کشید که گاه تمام وقت درس را می گرفت و مطلب حاج شیخ ناتمام می ماند».
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 86.
راوی: آیت الله جعفر سبحانی.