وقتی امام پای بحث و درس می نشستند، آقایان فضلا و علما، چه عرب و چه عجم می آمدند. امام به آنان مجال بحث می دادند. بعضیها می گفتند این شیوه را در قم نداشته اند، بلکه این شیوه را در نجف افتتاح کردند که در جلسه عمومی اجازه می دادند بحث شود. گاهی امام خودشان هم وارد بحث می شدند و اجازه می دادند به امثال بنده که با ایشان مثلاً بحث کنیم. در همین بحثها وقتی که بین رفقا بحث بود ایشان سکوت می کردند و گوش می دادند و وارد بحث نمی شدند، مگر اینکه بگوییم: آقا شما چه می فرمایید؟ آن وقت ایشان وارد بحث می شدند. وقتی وارد می شدند، جدی وارد بحث می شدند؛ نه اینکه بخواهند ما را اقناع کنند یا مثلاً از بحث در بروند. این روشهایی که ایشان داشتند برای ما کاملاً افتخارآمیز و حیات بخش و آموزنده بود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 92.
راوی: آیت الله امینی.