وقتی امام در جایی نشسته بودند، اگر کسی با ایشان حرف نمی زد مدتها به یک حالت بودند به طوری که می توان گفت تکان نمی خوردند و آرام و ساکت نشسته بودند. فقط در موقع اشکال کردن بعضی از شاگردان در درس بود که گاهی با صدای بلند جواب می دادند که طرف دست از زیاده روی بردارد و باعث تضییع وقت دیگران نشود.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 93.
راوی: ندارد.