از خصوصیات امام این بود که با شاگردانش جلسه می گرفت و مساله شاگرد و استاد در برنامۀ امام مطرح نبود. اینکه امام در برنامه اش باشد که بله، ما استادیم و اینها شاگرد و چرا من با اینها بنشینم! خیر، امام اینچنین برنامه و مرامی نداشت. با شاگردان می نشست، جلسه می گذاشت. گاهی ریاست جلسه با یکی از شاگردان خودش بود. می خواهم بگویم بزرگی روحی امام تا این حد بود.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 98.
راوی: آیت الله فاضل لنکرانی.