تفکر امام بر تتبعشان غلبه داشت. یعنی تفکر و اندیشیدن ایشان بیش از تتبع و جستجو کردنشان در کتابها بود. به طور مثال وقتی درس مکاسب را می گفتند تعدادی کتاب به خدمتشان بردم و عرض کردم: اینها را هم ملاحظه بفرمایید. فرمودند: «همه را ببرید، من باید خودم فکر کنم. کسی که اینهمه را نگاه کند، برای فکرش مجالی نمی ماند».پس از آن، فقط حاشیۀ صدیق و حاشیۀ دیگری بر مکاسب را برگزیدند و بقیه را برگرداندند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 106.
راوی: آیت الله خاتم یزدی.