از خصوصیات درس امام وسعت نظر و جولان فکری بود که در درسشان اعمال می کردند. خواه ناخواه طلبه ها هم به آن عادت می کردند. یعنی درس ایشان به گونه ای نبود که شخص یک حرف را بشنود و یک حرف را تحلیل کند و درس تمام شود. ضمن درس، امام نظرات مختلفی را مطرح می کردند و طلبه مجبور می شد که در تحقیق مطلب، نظرات مختلفی را ببیند و به نتیجۀ مطلوبی برسد. بعضی از استادان حرف خودشان را می زدند و احیاناً اگر هم متعرض حرف دیگران می شدند، به صورت تبعی بود. ولی امام گاه در این شیوه تا آنجا پیش می رفتند که سخن و نظرات دیگران را محور قرار می دادند و حرف خود را به دنبال نقل نظرات دیگران مطرح می کردند. این در تحقیق مسائل تاثیر بسیاری داشت و طلبه عادت می کرد وقتی می خواهد در یک موضوع اظهار نظر کند، اول حرف دیگران را بشنود تا نهایتاً بتواند به نظری صحیح برسد.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 106.
راوی: حجه الاسلام مرتضوی لنگرودی.