امام در نقد گفتار استادان گذشته و تحلیل مطالب فقها و اصولیهای گذشته، کمال دقت را داشتند و هیچ وقت عظمت فرد، باعث آن نمی شد که ایشان مطلب را موشکافی نکنند و اشکالات آن را بیان نکنند. بارها می شد که در درس، بعضیها مثلاً می گفتند: این اشکالاتی را که شما به مرحوم آقای نائینی در مسائل اصولی یا فقهی نسبت می دهید، مرحوم آقای نائینی نگفته است. منظور ایشان چیز دیگری است. امام می فرمودند: «ما کاری به شخص نداریم، این حرف از هر کسی که باشد، این اشکالات به آن وارد است».ایشان سعی می کردند طلبه طوری بار بیاید که محقق باشد و عظمت گوینده چشم او را نگیرد و ذهن او را از خلاقیت و ابتکار باز ندارد. لذا بسیاری از شاگردان امام با این خصلت رشد کردند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 107.
راوی: آیت الله معرفت.