امام چون سالها در حوزه قم تدریس کرده بودند و عده ای را مطابق میلشان تربیت کرده بودند، خیلی به شاگردان قم خودشان عقیده داشتند، یک روز به امام عرض کردم: شاگردان شما از درس شما محرومند. ایشان فرمودند: «آنها به مقاماتی رسیده اند که وقتی با هم بنشینند بحث کنند دیگر احتیاجی به من ندارند.» در نجف هم که امام درس را شروع کردند، مباحث و مطالب ایشان خیلی نو و تازه بود و لذا فهم آنها برای عده ای مشکل بود. یک روز فرمودند: «این حرفها جزو حرفهای عادی من در قم بود و اینجا اینقدر تکرار می کنم تا برای شما هم عادی شود».
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 110.
راوی: آیت الله جعفر سبحانی.