قسمت مهم تقوای امام، آزادمنشی و استقلال فکری او بود. ایشان هرگز از اقبال و ادبار طلاب نه لذت می برد و نه رنج. طلاب، شیفته محضر ایشان بودند، لذا وقتی سالی چند بار در پایان سال تحصیلی یا فرارسیدن ماه رمضان یا ایام محرم یا تعطیلات تابستان نصیحت می کرد، نصیحتش هم برای ما یک درس بود و ما همان طور که درس امام را ضبط می کردیم، نصیحتشان را هم به عنوان یک درس اصلی ضبط می کردیم.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 127.
راوی: آیت الله بنی فضل.