امام همیشه به طلبه ها و بخصوص طلبه های جوان توجه داشتند و دائماً از وضعشان پرس و جو می کردند و در صورت نیاز، رسیدگی و توجه خاصی مبذول می داشتند. این در حالی بود که از طرف ساواک و دولت وقت در فشار بودند. رژیم شاه اجازه نمی داد که پول به دست امام برسد. با وجود این ایشان تا آنجایی که امکان داشت از کمک به طلبه ها دریغ نمی ورزیدند. بنده عموزاده ای دارم که ایشان را یک بار از قم به نجف بردم. با اینکه او خیلی جوان بود، روز دومی که به نجف رسیدیم آقایی از طرف امام آمدند و گفتند: آقا فرموده اند ایشان چه نسبتی با شما دارد؟ عرض کردم عموزاده بنده است. آن آقا گفت: امام دستور داده اند که از همین ماه برای او ماهیانه قرار بدهم. این مساله، توجه امام را به مشکلات طلبه ها می رساند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 131.
راوی: آیت الله فاضل لنکرانی.